Pagina ‘verankerd’: 27 oktober 2022

Lotgenotencontact  is voor mij veel breder dan contact met FARO-getroffenen.
Lotgenotencontact is een vorm van netwerken. Communicatief ingestelde mensen gaat lotgenotencontact dan ook beter af dan anderen.

 

Lotgenotencontact -met alle valkuilen en negatieve ervaringen die daar ook bij horen-, te beginnen met FARO-lotgenotencontact, wordt voor mij zeer waardevol ná de crash.
En, niet alleen belangrijk voor mij. Ook voor veel mede-getroffenen is lotgenotencontact positief; zie ‘oordeel organisaties‘ uit de derde FARO gevolgenenquête (2009).

Belangrijk voor mijn positieve ervaringen was dat ik leerde opener te zijn over mijn klachten en gedachten én (met vallen en opstaan) beter leerde luisteren.
De goede ervaring is dat je niet de enige bent die ‘iets’ denkt, afvraagt of ervaart. Je staat er niet helemaal alleen voor. En je merkt dat FARO niet uniek is in al de tekortkomingen in de na-fase.
Tips over kundige en betrokken behandelaars waren/zijn ook zeer waardevol.

Lotgenotencontact is breed
Het FARO-lotgenotencontact, waar de Anthony Ruys Stichting uit voortkwam, was voor mij een start. Waardevolle  contacten zijn/waren ook met vrienden, familie, collega’s, sportmaatjes, mede-cursusgenoten van de diverse trainingen/cursussen die ik volgde ná de crash, met overlevenden/nabestaanden van andere rampen/ongevallen, etc.

Door mijn achteruitgang verminderen mijn mogelijkheden en daarmee mijn sociale contacten en ‘lotgenotencontacten’. Daardoor minder hulp en tips en meer op mezelf aangewezen zijn. Een zichzelf versterkend negatief proces. Ik moet nog bewuster mijn overblijvende sociale contacten onderhouden.

Lotgenotenbijeenkomsten
Veel heb ik gehad aan formele en informele (zoals herdenkingen) lotgenotenbijeenkomsten.
Niet alleen de centrale gedeeltes van dit soort bijeenkomsten (toespraken, gespreksgroepen -die ik meestal lastig vind om bij te wonen- e.d) waren belangrijk. Nog belangrijker was voor mij om tijdens deze bijeenkomsten mede-getroffenen of een gespreksleider/spreker persoonlijk te ontmoeten en te spreken. Maar ook om me op mezelf te kunnen terugtrekken.
Een lotgenotenbijeenkomst moet dus letterlijk en figuurlijk veel ruimte(s) bieden, zowel binnen als buiten.
De mogelijkheid tot ontmoeting is van wezenlijk belang.

‘Zoveel mensen, zoveel zinnen’: lotgenoten-contact/informatie moet via verschillende kanalen.
Niet iedereen is gelijk; niet als mens en niet als getroffene. En, iedereen heeft betere en slechtere dagen; sommige mensen kunnen zelfs niet meer reizen/een dag weg zijn om een bijeenkomst te bezoeken (soms alleen al om financiële redenen).
Hier moet rekening mee gehouden worden in de aanbieding en financiering van bijeenkomsten en informatie.