De Anthony Ruys Stichting (ARS) is de FARO-getroffenen organisatie; vernoemd naar de gecrashte Martinair DC-10.

Logo Anthony Ruys Stichting. Verbeeldt het kwetsbare van de mens.

De ARS wordt in het voorjaar van 1993 (enkele maanden ná de crash) opgericht en heeft ambitieuze doelstellingen. Begin 1993 worden 143 vragen gesteld over de crash.
Initiatiefnemer en eerste voorzitter van de ARS is Rob Sötemann.

De door sommigen als activistisch ervaren houding van de ARS trekt getroffenen (zowel nabestaanden als passagiers) aan, maar belemmert andere getroffenen zich aan te sluiten.

De ARS blijft, tegen de ook Nederlandse wegkijk-cultuur in, aandacht vragen voor de vele -onbeantwoorde- vragen rondom de crash en na-fase (zoals gebeurtenissen, reactie op uitleg van onderzoeksrapport, oorzaken, verantwoordelijkheid en onderzoek).
Indirect heeft deze aandacht geleid tot het Onderzoek Horlings, de rechtszaken en het vonnis in 2020.

Ook wordt al snel de tekortschietende nazorg aangegeven. Zie hiervoor o.a.
-de enquête uit voorjaar 1993 naar de psychische hulpverlening,
– het commentaar op de Nota ‘Organisatie Medische Hulpverlening bij Rampen’, en
– de brief van 7 november 1993 aan toenmalig Staatssecretaris van Volksgezondheid, Dhr. Simons.

De ARS  stimuleert lotgenotencontact en organiseert onder andere bijeenkomsten vóór en mét getroffenen, de jaarlijkse herdenking en verzorgt nieuwsbrieven.

In mei 2011 wordt de ARS opgeheven.

Na de opheffing van de ARS nemen enkele getroffenen het initiatief om de jaarlijkse herdenking voort te zetten.