Pagina ‘verankerd’: 15 september 2022
Over de diepe doorbloeding van het brein en de praktische gevolgen van verstoring van deze doorbloeding komt langzaam meer wetenschappelijke kennis.
In de praktische Gezondheidszorg is hier, ook als ongevals-gevolg, nog steeds veel te weinig aandacht voor.
Interessant berichten:
– Radboud UMC, 2017: MRI voorspelt risico op dementie; Gevolgen Small Vessel Disease zichtbaar in het brein
– UMC Utrecht, 2020: Schade aan de kleine hersenvaten … veroorzaakt meer cognitieve klachten
Uit www.hersenletsel-uitleg.nl over Traumatisch Hersenletsel: Doorbloedingsstoornis
Als er geen met de huidige onderzoeksmethodes geen schade is vastgesteld aan het brein en een persoon wel klachten blijft houden is dat geen aanstellerij.
Onlangs is ontdekt dat in de tijd kort na een hersenschudding wel een doorbloedingsstoornis aantoonbaar was door middel van een SPECT-scan (contrastvloeistof-scan).
Complete tekst over doorbloedingsstoornis.
Mijn verhaal in het kort
Vóór de crash ben ik goed gezond, functioneer normaal genoeg en heb ik heel weinig medische kennis (nodig).
De eerste jaren ná de crash heb ik het vaak over een schraal brein. In mijn boek noem ik het in 1998 ‘alsof de energietoevoer naar mijn hersenen wordt afgesneden’.
De toenemende ernst van mijn klachten en het verband met verstoorde doorbloeding leg ik pas later; in mijn boek, het hoofdstuk 2000 – opnieuw beginnen. In de paragraaf ‘bewustzijnsvernauwing‘ schrijf ik o.a. ‘[dat ik] mijn bewustzijnsvernauwing het best beschreven vind als de verschijnselen die bij een TIA horen. Een TIA is als een voorbijgaande beroerte, een teken van een tijdelijk bloedtekort in een deel van de hersenen. Door onder andere de huisarts word ik gerustgesteld dat dat niet mogelijk is en dat ik me daar geen zorgen over moet maken. ‘
In 2005 komt een grote brein-achteruitgang. Ik zie het leven als uitzichtsloos in, zo brein-beperkt ben ik.
De neuroloog waar ik dan op vermoeden van TIA terecht kom, sluit een TIA uit. Hij schrijft wel preventief een bloedverdunner voor. Door deze bloedverdunner verbetert mijn cognitief functioneren enorm. Ik begin zelfs wat meer vertrouwen in een toekomst voor mij te krijgen.
De neuroloog heeft geen verklaring voor deze verbetering. De verbetering is ook geen reden voor de neuroloog om verder te zoeken.
Ik zoek door en kom in 2006 bij een analytisch denkende Belgische neuroloog. Deze herkent mijn klachten, ook in relatie tot de crash. Hij kan de positieve werking van de bloedverdunner ook theoretische verklaren: (in mijn woorden) ‘een verbeterde diepe doorbloeding van mijn brein’. Hij schrijft twee aanvullende middelen voor die de diepe doorbloeding en daarmee mijn cognitief functioneren nog wat verder verbeteren.
Wederom dankzij een toevallig contact, kom ik in 2008 aanraking met een Nederlandse instelling die dit deel van mijn klachten zowel theoretisch als praktisch kan plaatsen: een verminderde doorbloeding van mijn brein als gevolg van een coup-contrecoup-letsel met als oorzaak de fysieke crash-gebeurtenissen.
Een SPECT-scan toont een verstoorde doorbloeding in twee delen van mijn brein aan.
NB Ik gebruik dan al doorbloedingsbevorderende medicijnen.
Vanaf 2015, met een verergering vanaf voorjaar 2021, verslechtert mijn cognitieve functioneren snel verder; ik denk dat dit ook te maken heeft met een verdere verslechtering van de doorbloeding van mijn brein.
Gezien mijn klachten tijdens mijn steeds regelmatiger optredende overbelastingen denk ik zelfs op weg te zijn naar, een vorm van, Vasculaire Dementie.
Door de onbekendheid met verstoringen van de diepe doorbloeding van het brein én door het gebrek aan creatief en analytisch denken binnen de Nederlandse Gezondheidszorg lukt me nog niet hier goede hulp voor te vinden.
Dit veroorzaakt extra stress, vergroot verder mijn belasting en vermindert mijn praktische belastbaarheid.