Pagina aangepast: 3 september 2025

‘Nieuwe’ beeldvormende technieken (zoals 7 Tesla MRI) kunnen al jaren een verminderde doorbloeding in het brein aantonen.  Waarom wordt hier in de ‘dagelijkse’ diagnostiek zo weinig gebruik van gemaakt?
Is er:
– te weinig analytisch denken om (dagelijkse) problemen van patiënten werkelijk te doorgronden?
– te weinig onderkenning van het belang van de diepe brein-doorbloeding?
– te weinig verwondering?

Over de diepe doorbloeding van het brein, en de praktische gevolgen van verstoring van deze doorbloeding, komt meer wetenschappelijke kennis. Deze kennis lijkt nauwelijks door te dringen tot de ‘dagelijkse’ Gezondheidszorg.
Zelfs bij neurologen, die volgens mij voor de diepe brein-doorbloeding het specialistische aanspreekpunt zouden moeten zijn vanwege hun ervaringen met ook hersenbloedingen en de gevolgen daarvan, mis ik interesse/inzicht/kennis.

Interessant berichten:

– Scientias, 2010: Acupunctuur … laat aders opzwellen, waardoor meer bloed door het lichaam kan stromen
– Radboud UMC, 2017: MRI voorspelt risico op dementie; Gevolgen Small Vessel Disease zichtbaar in het brein
– UMC Utrecht, 2020: Schade aan de kleine hersenvaten … veroorzaakt meer cognitieve klachten

Uit www.hersenletsel-uitleg.nl over Traumatisch Hersenletsel: Doorbloedingsstoornis
Als er geen met de huidige onderzoeksmethodes geen schade is vastgesteld aan het brein en een persoon wel klachten blijft houden is dat geen aanstellerij.
Onlangs is ontdekt dat in de tijd kort na een hersenschudding wel een doorbloedingsstoornis aantoonbaar was door middel van een SPECT-scan (contrastvloeistof-scan).
Complete tekst over doorbloedingsstoornis.

Mijn verhaal in het kort
Vóór de crash ben ik goed gezond, functioneer normaal genoeg en heb ik weinig medische kennis (nodig).
De eerste jaren ná de crash heb ik het vaak over een schraal brein. In mijn boek noem ik het in 1998 ‘alsof de energietoevoer naar mijn hersenen wordt afgesneden’.
De toenemende ernst van mijn klachten en het verband met verstoorde doorbloeding leg ik pas later; in mijn boek, het hoofdstuk 2000 – opnieuw beginnen. In de paragraaf ‘bewustzijnsvernauwing‘ schrijf ik o.a. ‘[dat ik] mijn bewustzijnsvernauwing het best beschreven vind als de verschijnselen die bij een TIA horen. Een TIA is als een voorbijgaande beroerte, een teken van een tijdelijk bloedtekort in een deel van de hersenen. Door onder andere de huisarts word ik gerustgesteld dat dat niet mogelijk is en dat ik me daar geen zorgen over moet maken. ‘

In 2005 komt een grote brein-achteruitgang. Ik zie het leven als uitzichtsloos in, zo brein-beperkt ben ik.
De neuroloog waar ik dan op vermoeden van TIA terecht kom, sluit (met o.a. een standaard-MRI-onderzoek) een TIA uit. Hij schrijft wel preventief een bloedverdunner voor. Door deze bloedverdunner verbetert mijn cognitief functioneren enorm. Ik begin zelfs wat meer vertrouwen in een toekomst voor mij te krijgen.
De neuroloog heeft geen verklaring voor deze verbetering. De verbetering is ook geen reden voor de neuroloog om verder te zoeken.
Ik zoek door en kom in 2006 bij een analytisch denkende Belgische neuroloog. Deze herkent mijn klachten, ook in relatie tot de crash. Hij kan de positieve werking van de bloedverdunner ook theoretische verklaren: (in mijn woorden) ‘een verbeterde diepe doorbloeding van mijn brein’. Hij schrijft twee aanvullende middelen voor die de diepe doorbloeding en daarmee mijn cognitief functioneren nog wat verder verbeteren.

Wederom dankzij een toevallig contact, kom ik in 2008 aanraking met een Nederlandse instelling die dit deel van mijn klachten zowel theoretisch als praktisch kan plaatsen: een verminderde doorbloeding van mijn brein als gevolg van een coup-contrecoup-letsel met als oorzaak de fysieke crash-gebeurtenissen.
Zij wisten ook dat een standaard-MRI deze klachten niet zou kunnen aantonen en dat een SPECT-scan nodig was.
Deze SPECT-scan werd niet standaard vergoed door de zorgverzekering. Ik was bereid deze scan zelf te betalen en de scan kon gemaakt worden. De scan toonde een verstoorde doorbloeding in twee samenwerkende delen van mijn brein aan.
NB Ik gebruik dan al doorbloedingsbevorderende medicijnen.

Vanaf 2015, met verdere verergering vanaf voorjaar 2021, verslechtert mijn cognitieve functioneren; ik denk dat dit ook veroorzaakt wordt door een verdere verslechtering van de diepe doorbloeding van mijn brein.

Één theorie van mij is dat bij grote cognitieve belasting het bloed wegtrekt van de uiteinden van mijn bloedvaten. (Omdat het bloed ergens anders nodig is in mijn brein?).
Bij herstel heb ik het idee, mede door het pijnlijke gevoel in mijn brein, alsof mijn aderen weer open geperst worden door de herstelde bloedtoevoer.
Dit is een proces dat al sinds de crash in 1992 aan de gang is.
Mijn zorg/angst/theorie is dat elke keer uiteinden van mijn kleinste bloedvaten een stukje afsterven. Net als het afsterven van de wortelharen bij planten bij langdurige droogte.
Dit voortdurende afsterven verklaart mede mijn doorlopende cognitieve achteruitgang.
Mogelijk verergerd door small vessel disease?

Gezien mijn klachten, ook met (trap-)lopen, tijdens mijn steeds regelmatiger optredende overbelastingen denk ik zelfs op weg te zijn naar, een vorm van, Vasculaire Dementie of Parkinsonisme.

In najaar 2023 heb ik dankzij Manuele Therapie een vermindering van deze klachten.
Mijn verklaring voor deze klachtenvermindering: door betere bloedtoevoer een verbeterde diepe doorbloeding van mijn brein waardoor betere informatieverwerking.

Gedachtesprong:
Het is een grote tekortkoming in de ‘reguliere’ zorg dat ‘aanvullende’ zorg zo weinig serieus genomen wordt.

Ondanks deze vooruitgang merk ik in 2025 dat het onderliggende inlever-proces van mijn brein gewoon doorgaat.
Ik krijg een steeds grotere denk-vertaging. Meer en meer krijg ik het idee dat ik beetje bij beetje mijn brein en/of de toegang tot mijn brein verlies.
Ik denk dat vooral ligt aan een verslechterende diepe doorbloeding. Mijn gevoel van ‘schraal’ Pre Frontaal brein is nu bijna constant.

In juni/juli 2025 merk ik na de hoge buitentemperaturen een verdere teruggang in mijn brein.
Ik denk dat dit te maken met zuurstoftekort in de hersenen bij hoge temperaturen. Mijn theorie is dat door dit zuurstoftekort de uiteindes van kleine bloedvaten weer wat verder zijn afgestorven.

Medicijnen verbeteren brein-doorbloeding
Begin 2024 kreeg ik last van verminderd cognitief functioneren dat ik niet goed kon verklaren.
Tot ik me realiseerde dat ik op proef gestopt was met het medicijn Flunarizine. Toen ik de bijsluiter weer las, las ik ‘Flunarizine beïnvloedt de bloedsomloop, onder andere naar de hersenen. Het gaat vernauwing van de bloedvaten en zuurstoftekort tegen.‘
Voor mij was dit een her-bevestiging dat de doorbloeding van mijn brein verstoord is. Onbegrijpelijk dat hier, ook na de crash, zo weinig aandacht voor is.
En ja, toen ik Flunarizine weer ging gebruiken, verbeterde mijn cognitief functioneren én kon ik mijn cognitief (dis-)functioneren weer beter duiden.
NB Bij Ascal (Carbasalaatcalcium) en Piracetam heb ik vergelijkbare positieve brein-effecten.

Tenslotte
Door de onbekendheid met verstoringen van o.a. de diepe doorbloeding van het brein én door het gebrek aan creatief en analytisch denken binnen de Nederlandse Gezondheidszorg is het een helse klus om hier goede hulp voor te vinden.
Dit veroorzaakt extra stress, vergroot verder mijn belasting en vermindert mijn praktische en ‘nuttige’ belastbaarheid.

Praktische tip voor betere doorbloeding van brein: wandelen.
‘Wie wandelt, heeft daar meer deugd van aan zijn brein dan wie fietst. Want het contact van de voeten met de grond zorgt voor een betere doorstroming in de aders en pept ook de doorbloeding in de hersenen op.’
Bron: HLN.be

Idee
In elke neurologen-praktijk minimaal één neuroloog die actuele kennis heeft van (-lange termijn- gevolgen van) licht Traumatisch Hersenletsel en diepe doorbloeding van het brein.